Film ten ma specyficzny, nieco senny klimat (monotonia życia na przedmieściach, szarość świata w kadrze, spokojna muzyka), więc nie wszystkim przypadnie do gustu, ale... Czytając poprzednie opinie Filmwebowiczów zaczęłam się zastanawiać, co można było w tym filmie zrobić lepiej, co poprawić, a co pominąć... i doszłam do wniosku, że tak naprawdę każdy zarzut obraca się w zaletę, jeśli spojrzy się na niego w kontekście całokształtu - np. powolne, wygrywane jakby od niechcenia dźwięki niby spowalniają "akcję", usypiają widza, ale w rzeczywistości spajają całą historię, stanowią delikatne tło dla wydarzeń i - co dla mnie najważniejsze - nie próbują kształtować reakcji widza, przez swą jednostajność wręcz pomagają całkowicie wczuć się w fabułę i przeżywać film razem z bohaterką. A mówiąc o bohaterce - ogromne brawa dla Marianne Faithfull!! Świetna gra aktorska, nawet (a może szczególnie) wtedy, gdy milczy...
Film skłonił mnie (już podczas jego oglądania) do refleksji nad naszą polską rzeczywistością. Jak łatwo jest osądzać innych, podczas gdy samemu nie robi się nic, by walczyć z przeciwnościami losu, gdy usprawiedliwia się siebie, że spróbowało się już wszystkiego - tylko czy aby na pewno? W tym filmie podano jeden ze skrajnieszych przykładów stanowczości i wytrwałości w walce o życie najbliższych, więc nie należy tego odbierać jako rady na problemy materialne, ale bardziej metaforycznie - nigdy nie można złożyć broni, poddać się i pozostać biernym, w imię miłości do najbliższych człowiek jest w stanie dokonać rzeczy z pozoru niewykonalnych, dotrzeć do celu z pozoru nieosiągalnego - wszystko to jednak wymaga odwagi, odwagi podjęcia działania. Jak dla mnie - to jest wielkie przesłanie. Oby dotarło i zostało usłyszane przez jak najwięcej ludzi...
Polecam!!!